Kandidaat gemeenteraadslid Amersfoort

Als kerk of staat je roepen, moet je goede argumenten hebben om nee te zeggen.

Dat leerde oud-minister Piet Hein Donner mij toen ik zijn woordvoerder mocht zijn op het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Aan die uitspraak moest ik denken toen ik dit voorjaar in gesprek was met het bestuur van de ChristenUnie in Amersfoort over mijn beschikbaarheid voor de gemeenteraad.

En mijn conclusie was eigenlijk dit keer dat ik die argumenten (om ‘nee’ te zeggen) niet had… En dat klinkt makkelijker dan het in werkelijkheid was, want ‘niet nee zeggen’ tegen de Gemeenteraad, betekent wel ‘nee’ zeggen tegen andere dingen. En die andere dingen zijn mij ook dierbaar, zoals mijn koor familie bij Tin Speransa.

Toch heb ik de afweging gemaakt om ‘ja’ te zeggen tegen een verkiesbare plek op de lijst voor de gemeenteraad van de ChristenUnie voor Amersfoort. En dus ‘nee’ tegen sommige muziekprojecten of andere klussen.

Politiek klimaat

Dat ik nu op mijn 47e tot deze afweging kom, komt niet bepaald uit de lucht vallen. Mijn keuze heeft alles te maken met hoe mijn leven is gelopen. Ik zie daarin best Gods leiding, soms bewust, soms onbewust. Ik kan dat in drie fases onderscheiden:

1. Mijn switch van Natuurkunde naar Bestuurskunde in mijn studententijd. Het was in die tijd dat ik God en mezelf beter leerde kennen en ik me ging bezighouden met vragen over hoe we in een land het beste kunnen besturen, hoe we het sociale stelsel van dit land voor de zwakken kunnen inrichten en dat soort zaken. Ik wilde altijd een brug zijn tussen de besluitvorming en de mensen thuis. Het leidde tot 10 jaar politieke journalistiek, campagne voeren en werken als woordvoerder. Wat een prachtige tijd.
2. Vervolgens kwam een fase met minder politieke ervaring maar des te meer levenservaring: vader worden en jongens opvoeden waarbij niet alles vanzelf gaat. Dag politieke carrière, dacht ik even. Wij kwamen in die tijd ook in aanraking met de overheid, het ingewikkelde woud van regelingen en ja, ook ik heb meegemaakt dat er een brief op de mat valt waarbij je ineens een enorm bedrag moet terugbetalen omdat je zogenaamd dit geld onrechtmatig zou hebben besteed. Het liep in ons geval met een sisser af. In die fase van mijn leven had ik geen energie ook nog voor anderen op te komen in de gemeenteraad. Maar het gaat goed met ons en dat inspireert mij ook om me in te zetten voor andere ouders die kinderen met.een ingewikkelde situatie hebben.
3. Tot slot kan ik niet om het politieke klimaat van nu heen. Ik maak me minstens zoveel zorgen om de politieke klimaatverandering als om de weerkundige klimaatverandering. En dan kun je twee dingen doen. Passief blijven of actief worden. Ik kies voor het laatste. Zonder de pretentie te hebben dat ik alles beter kan, maar met de ambitie om een positieve verbinder te willen zijn. Ik werk al een aantal jaar voor een organisatie die toonaangevend is op het gebied van leiderschap in de wereld. Laat ik dan zelf nu ook leiderschap tonen door mensen te inspireren na te denken en goede keuzes te maken. Door op te komen voor wie dat simpelweg niet kunnen. Ik wil bijdragen om te zorgen dat we in onze mooie stad ondanks verschillen in opvatting een betrouwbaar bestuur hebben dat keuzes durft te maken, richting geeft en tegelijkertijd oog heeft voor mensen die anders denken.

Kortom, ik voelde ik me wel geroepen om niet langer aan de zijkant te blijven staan, maar de handen uit de mouwen te steken, en een volksvertegenwoordiger te zijn voor onze stad.

Daarbij wil ik iemand zijn die luistert, oplossingen zoekt, verbinding legt met de mensen in de stad, maar ook knopen kan doorhakken en keuzes maakt en verdedigt. Ik wil helpen om de stad te dirigeren tot een mooi koor dat verschillende partijen kent, maar met elkaar geweldig klinkende harmonieën voortbrengt.

Tot slot. Ik wil dit in de eerste plaats doen vanuit mijn geloofsovertuiging. Mijn geloof in God bepaalt hoe ik naar de wereld kijk en hoe ik naar mensen kijk: door Hem gemaakt en geliefd. In de bijbel staat deze tekst die mij inspireert:

Want Hij heeft ons gemaakt tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen, om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid. Ef. 2:10 NBV

Ik ben benieuwd wat ik allemaal op die weg tegen ga komen. En of op 16 maart 2022 dit ook echt leidt tot deze bijzondere verantwoordelijkheid. We zullen het zien.